روز خانواده

       

 

اکسیری به نام عشق

 

امام علي عليه السلام  وحضرت زهرا سلام الله عليها عاشق و معشوق هم بوده ا ند  . با دارو ندار زندگي ساختندو به پاي هم ،جان فشاني كردند .

دلدادگي اين دو بزرگوار ،حقيقي بود . بر خلاف عشق و عاشقي هاي نمايشي و احساسي كه در كوچك ترين فراز و نشيب هاي زندگي ، چهره كاذب خود را نمايان مي سازد .

عشق حاكم در قلوب اين دو بزرگوار البته از دايره خرد خارج نبود اصل هم شان وهم كفو بودن ،مبناي وصلت نوراني آنان بود. اول ذي الحجه ، سالروز ازدواج مولاي متقيان با صديقه طاهره است كه روز خانواده نام گرفته است .

نيم نگاهي به زندگي پر بركت خاندان ولايت ،علاج مشكلات رايج در بسياري از خانواده هاي در عصر ما را نشان مي دهد .عنصر محبت ، آن هم از نوع حقيقي و غير شعاري ،اكسيرس است كه در سخت ترين شرايط روز گار نيز كانون خانواده را مستحكم نگاه مي دارد .شرط ماندگاري عشق و محبت ، نگاه غير ابزاري و غير مادي به اين مؤلفه حياتي است !  .

 

         

 

دارم به سر هوای جوادالائمه را

                                       دل بسته ام عطای جوادالائمه را

درخت اردهال

 

ببخشيد اگر اين عكس كيفيت خوبي ندارد!

يك سال پيش بود كه براي چندمين بار سفري يك روزه به شهر زيبا و تاريخي كاشان داشتيم. تصويري كه مي بينيد مربوط مي شود به محوطه داخلي مشهد اردهال .

كاشاني هاي با ذوق ، هنگام ساخت و ساز حياط امامزاده ، با اين درخت برخورد كردند كه سر راهشان قرار داشت اما با خوش سليقگي و تدبير ، به جاي انتخاب راه ساده تر يعني قطع درخت –كه مطابق حديث نبوي قطع شاخه هاي آن بريدن بال فرشتگان است – فرهنگ بالا و كهن خود را اين گونه به نمايش گذاشتند. مديران شهرداري ها و حفاظت محيط زيست بايد از هيئت امناي اين مكان مقدس ، الگو بگيرند.

راستي اگر به مشهد اردهال رفتيد پس از زيارت امامزاده وقبور مطهر شهدا ، فاتحه اي هم بر مزار سهراب سپهري بخوانيد.

 

غریبانه ها

 

یک جرعه عطش

 

می گویند غریب است . چون کسی را این جا نداشت . خویشان و عشیره اش همه در مدینه مانده بودند .غریب است چون پا به سرزمینی نهاد که کمتر همزبانی با خود می یافت .غریب است زیرا  دعوتش  بیشتر شبیه اسارت بود....

الان هم می گویند غریب خراسان است اما ؛

حالا ما هستیم که نگاه ارادتمان به بارگاه ملکوتی اوست .هر وقت حاجتی داریم به پنجره فولادش دخیل می بندیم و غریبانه !!مشبک های ضریح مطهرش را با اشک های نگاهمان گره می زنیم .لااقل بعد هر نماز رو به مشهدش ،از راه دور سلام می دهیم.

دریای کرامت آقا ، پناهگاه  گمگشتگان برهوت دنیاست ؛آنگاه که بی اعتنا به هیاهوی روزمرگی های زمانه ،در خلوت دل ، بار سفر می بندیم  و به رسم ارادت ،دست بر داغ سینه می نهیم و سلام می دهیم :

      صلی الله علیک یا اباالحسن یا علی ابن موسی الرضا