دانه های انتظار

 

آمدنت را به انتظار می نشینم .

سال هاست که دیدگان منتظرم به طلوع روشن تو خیره مانده است . با حس غریب حضورت در نبودنت ،انس گرفته ام .همدم لحظه های تنهایی ام ، اشک فراق توست که پهنای صورتم را برای خیر مقدم تو ، فرش می کند .

صبح های غیبتت ، غروب ندبه های دلتنگی است .

کمیل سجده های ارادتم را به نجوای توسل نامت دخیل می بندم .

شمارگان نفس هایم د انه های تسبیح انتظار را به پای ظهورت بی قرارمی سازد .

بیا که رویای  روً یت رویت ، تلاطم شب های بیداری من است .

بیا که آمدنت را انتظار ، کافی نیست .

حماسه هشت

 

حسین شکست خورد!

 

حسین علیه السلام شکست خورد! یارانش همگی به شهادت رسیدند. همه اموال او به تاراج رفت. اهل حرم به اسارت دشمن درآمدند. صدای قهقهه مستانه دشمنان همه جا به گوش می رسید. پیروزی گوارایی بود !

....

اینها فقط ظاهر ماجراست . گذشت زمان ، چیز دیگری را ثابت کرد .

امروز بارگاه یزید کجاست ؟ چند نفر مرید او هستند ؟ تاریخ درباره او چه می گوید ؟

حسین و اصحابش چطور ؟!عاشورا از چه جایگاهی برخوردار است ؟

.....

این تمثیل را می توان درباره دفاع هشت ساله مردم ایران نیز به کار برد .

چه تعداد از جوانان و پیران و زنان و کودکان کشورمان به خاک و خون غلطیدند . چه ویرانی هایی که به بار آمد . چه دل ها که خون شد .

قطعنامه ، پایان ماجرا نبود .

دیری نپایید که تاریخ گونه ای دیگر رقم خورد . امروز صدام حسین کجاست ؟

مهاجمین چه وضعیتی دارند ؟ نکبت و بدبختی از سر وروی دژخیمان بالا می رود ....

حسین کامل داماد صدام بود . در جریان سرکوب قیام شیعیان ،مقابل حرم ابا عبدالله ایستاد و مغرورانه فریاد برآورد : تو هم حسینی و من هم حسینم ؛ باید دید کدام یک قوی تر است !!

بارگاه مطهر امام عشق ، گلوله باران شد . صدای قهقهه پیروزمندانه ای در فضا پیچیده بود .

اما ....

طولی نکشید حسین کامل ، مورد غضب صدام واقع گردید وبا خفت و خواری به درک واصل شد .